आऽऽऽऽऽ सबैको बित्दो छ । आफ्नो आफ्नो गर्या छन् । के दु:ख दिनु बरु दसैंमा जमरा राख्न आम्दा किमी लेर आइदे है मलाई । माथि भत्क्यापाटीमा कतै छैन । खुब

कथानकलाई जोड दिएर सबै कथा लेखिएकाले लेखकलाई आगामी लेखनमा उत्तिकै जोड पात्रहरूलाई पनि दिन सुझाव दिन्छु । र यस पुस्तकमा यहाँ जतिपनि टिप्पणी आए, त्यसको बराबर भागिदार प्रकाशक हो भन्ने

ऊ चाहेर पनि भगवान हुने छैन, मान्छे हुनुको दुःख चानचुने छैन ।

‘All I dream of everyday is that at long last I will finally meet someone. Oh, if only you knew how many times I’ve fallen in love like that!....’

गिद्ध एकदमै शान्त चरा हो । कसैलाई आक्रमण गर्दैन । गाइ, भैँसी या कुनै पनि जनावर आफ्नो अन्तिम अवस्थामा लडिरहेको छ भने पर बसेर हेर्छ तर त्यसको प्राण नजाने बेलासम्म

हामी हिँडिरहन्छौँ, अघि बढिरहन्छौँ, जमीनबाट हाम्रा घुँडासम्म तन्किएका झारहरूलाई पन्छ्याउँदै । तीनैजनाका जुत्ताहरू हिलाम्मे भइसकेका छन् । झरीले कपडा र मान्छेलाई निथ्रुक्कै बनाइसकेका छन् ।

आत्मस्वाभिमान र सन्तुष्टि । उद्विग्नता विष समान चौतर्फी फैलेको छ । आशा भरोसाका भित्ताहरू चरर् चर्किएका छन् । ओहो नाङ्गै तल्लो तला, माथिल्लो तला गर्दाे रहेछ आत्मविभोरता । किन हँ

जब प्रथम विश्वयुद्धका सैनिकहरू PTSD (पोस्ट ट्रमटिक सिस्ट्रर्स डिस्अडर) लिएर फ्रायड कहाँ आएक थिए, उनले महसुस गरे कि मानिसहरू केबल आनन्दतर्फ मात्र उन्मुख हुँदैनन् । ती केबल आफ्नो इच्छा पुर्तिको

For there is nothing more sane than a child. It is the adult who is insane. The adult smiles when he does not mean it, laughs when he does not